| |
Κάποτε ο πόνος είπες θα περάσει
μα έχει περάσει μόνο ο καιρός
η αγάπη μου μου λες σε έχει πια κουράσει
γι' αυτό και τώρα είμαι μοναχός.
Ο χρόνος τελικά δε μπορεί 'να γιατρέψει
μια αγάπη που βαθιά έχει ριζώσει
μα ανταπόκριση δε βρίσκει άλλο πια
μα μόνο πόνο που δεν έχει μετανιώσει
και γύρω από μένα τριγυρνά.
Θα 'ναι καλύτερα μου είπες πριν να φύγεις
για σένα και για μένα, για όλους τελικά,
να είμαστε οι δυο μας χωριστά.
Μα κράτησες κρυφό, τον πόνο τον βουβό
τον άφησες ελεύθερο, σαν άγριο θεριό
που τώρα μ' έχει πάρει στο κατόπι.
Ο χρόνος τελικά δε μπορεί να γιατρέψει
τον πόνο που φυτρώνει που μόνος μεγαλώνει
που πάντα αναρριχάται σε μία καρδιά μόνη
εκείνη που πληγώνει και τρέφεται απ' αυτήν.
Ο πόνος συντροφεύει εκείνον που 'ναι μόνος
τον παίρνει αγκαλιά, το μάγουλο χαϊδεύει, και του χαμογελά,
με γέλιο αγριεμένο που θάνατο θυμίζει
σα να τον νανουρίζει στον ύπνο το στερνό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
