| |
Πόσα παιδιά εγκατέλειψαν ! εις ανάμνησιν λοιπόν των ωραίων εποχών
Ανήμερα πρωτοχρονιάς σαν δε μπορώ να γράψω
παραμονή θα σας τα πω για να μπορώ να κλάψω
Των χριστουγέννων κάλαντα δεν έπιασαν ως πρέπει
των φίλων όλων η καρδιά, στη μοναξιά της ρέπει
Έτσι σαν μια τιμητική, χρονιάρα μέρα πού'ναι
να ευχηθώ από ψυχής , χωρίς λαβείν και δούναι
τράνεψα εδώ, ωρίμασα, γίνηκε φαμελιά μου
χρόνια καλά μα και πολλά, αυτή'ναι η γωνιά μου
Και μια συγγνώμη σας ζητώ αν έφταιξα σε κάτι
από αλλού θε να κριθώ κι ας μη μου βγει το μάτι
Καθένας με την ψώρα του κι εγώ με τη δική μου
τα κάναμε όλα αχταρμά ,διόλου του εντίμου
Μιλάμε για συλλογικό, πνεύμα εδώ κι αξίες
μα πού το είδατε παιδιά;...μόνο στις θεωρίες...;
Ας κάνουμε λοιπόν αρχή, μα και ουσίας βήμα
πώς θα γενεί η Αλλαγή; για να μήν νοιώθεις θύμα;
Μνεία εδώ θα ήθελα να κάνω σ'έναν φίλο
στης κρίσης τούτο το χιονιά δίχως ένα αντίο
μας έφυγε στους ουρανούς, κι ο στίχος εννοεί
τον μοναχό το στιχουργό, Αντώνη μας Περρή
«Να Μή μείνει πιά κανείς» μας είπε και εχάθη
ποίμα τρανό μα, οι διαδοχείς, μας ρίξανε στα βάθη...
Δυο λόγια ακόμα θα σας πώ, για κείνονα το Χάρη
μαύρη πετρούλα έρριξε στων φίλων το νταμάρι
τον Κύπριο καθηγητή, με κείνα τα ωραία
πετώντας θα ερχόντανε, μα όμως τα μοιραία,
κύματα δεν τον άφησαν, των στίχων του οι φάροι
μήδε δυο χαιρετίσματα, ας όψονται οι γλάροι...
Παράπονο εξέφρασε ο faber ο Castell
τη σφουγγαρίστρα έχασε και τώρα τηνε θέλει
από τη χρήση την πολλή, λερώθηκε η δόλια
με μαύρο χρωματίστηκε, απ'τα πολλά του βόλια
Εν συγκρίσει με stoforo, έναστρο λαμπρό τενόρο
στα ουράνια σ' ανεβάζει, το ρεφρέν έρωτα στάζει
της Αρίστης στοχασμούς, πρόσφορο βρίσκει ο νούς,
έδαφος κι ο stixer man ...απλησίαστος αμάν...
Αντιθέτως η Ελένη, Σωφρονίου που εμμένει
φτιάχνοντας ρίμες μ'ουσία, μελωδίας παρρησία
και ο Pratsos απευθύς, όπως κι ο armenistis
με ωραίο λυρισμό, προαπαιτούνε θαυμασμό
Ο ferrer μ' επιλογές Λάκωνας στις καταγραφές
με τον Ιατρού να πλέκει, 'κείνο το αρχαιοπρεπές
σε ωραιοτάτη γλώσσα, την του έρωτα την πρόζα
κατακόκκινη «ντομάτα» μας συστήνει για σαλάτα
μια δυναμική μπασιά, μέσ' των στίχων τα νερά
έκανε, μα, όμως λείπουν, τ'άλλα ζαρβαβατικά
όπως: εσπεριδοειδή: φρούτα, δημητριακά, προσούτα
οι συνήθεις τύπου φάτσες, «ύποφτες »πολύ κυράτσες
Μια ιδέα μού'ρθε μόλις, ρίχνω ντριγκ τώρα στην police
«μηχανοδηγό» να στείλει να κινήσει το συρμό
για να μας φορτώσει άρτι, από το μικρό σταθμό
σκόρπιοι όλοι μέσ'το χάρτη, ο Αρούκος κάνει πάρτυ
Με το χιονισμένο τρένο, του Κανλή δυο τρία ντέμο
για το Τέξας προορισμό κι ένα ραβανί γλυκό
πτήση αεροπορική, μέ μία χειραποσκευή
να του πάμε μπουναμά, άσμα ασμάτων και πενιά
Όλοι να προσευχηθούμε, μάγκα μου να κρατηθούμε
Ο θεός ψηλά εκεί, ας μας ρίξει τουμπεκί
με στιχάκια που μεθάνε κι οι αγγέλοι τραγουνάνε
ποίησης τρελλής κι η τρέλλα, δίνει φόρα στην προπέλα
Αν το zeppelin κλατάρει και το σκάφος μας μπατάρει
μη θαρρείτε θα μας βρουν, ίσως να μην το μπορούν
για τρελλούς ποτέ δεν ψάχνουν, δε μπορούνε να τους σιάχνουν,
μη φοβάστε ουρανό, η ψυχή πετάει γι'αυτό
Χάνονται τα καλά παιδιά ,χάθηκαν σαν τ'αστέρια
άδειασε τούτη η γωνιά σαν έπεσαν νυστέρια
ας όψονται οι «κριτικοί» κι οι μέγα «ποιητάδες»
σε κάθε χώρο θα τους βρείς, αρχαίες είν μαινάδες
Μιά κρυφολύπη έρχεται, συχνά πυκνά τα βράδια
σκέφτομαι πώς αφήσαμε ετούτα τα σκι άδια
να μας πλακώνουν τη ζωή, χρόνια μα και ζαμάνια
δεν έχουν γιατρειά αυτά, ούδε με τα βοτάνια
Αν είσαι ανυποψίαστος, μην αφεθείς διόλου
έτερα ετερώνυμα, δεν έλκονται του πόλου
εδώ υπάρχει διαστροφή και νέα δεδομένα
τα δένδρα ο καλλικάντζαρος, τά'χει ήδη κομμένα
Κάψτε λιβάνια σωρρηδόν και γράφτε του διαβόλου
να κάνουμε ανατροπή, στην απαρχή του δόλου
σαν βάνει την ουρίτσα του, μας στέλνει και φιρμάνι
ρίχτε αλάτι στη φωτιά και πιάστε το μελάνι
γράφτε στιχάκια δυνατά, γράφτε τραγούδια σόλο
ορχηστρικά τα σύνολα, ν'αντιλαλούν στο θόλο
για να ξορκίζουν τον καιρό και το κακό ετούτο
που των ανθρώπων το νιονιό, εκάνανε σκορβούτο
άντε με τοις υγείαις μας και του χρόνου
https://youtu.be/rWfW7kc7_PM
και μια ευχή: Ας βγεί αληθινή
Χιόνι...ας πέφτει απαλό, μα....σ' αδειανά παγκάκια
ας μην υπάρχουν άστεγοι γερμένοι τα βραδάκια
Όλου του κόσμου τα παιδιά να τραγουδούν με χάρη
κάθε τους μέρα νά'ν γιορτή χαρά στο προσκεφάλι
Μη λείψει το χαμόγελο από τα προσωπάκια
μήτε το χάδι τρυφερό από τα γεννοφάσκια
Θλίψη σταλάζει η ψυχή του καθενός που βλέπει
τη φτώχεια πού'γινε βραχνάς κανείς δεν την αντέχει
Παιδιά κατώτερου θεού πλασμένα από λάσπη
ανθρώπων έργα του καιρού μα όχι και του πλάστη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
