| |
Μάζευα σταγόνες της βροχής
Μέσα στο τασάκι του καημού σου
Έσβηνα αποτσίγαρα του νου σου
Ήσουν τότε κτήμα αλληνής...
Έθρεφα τη ζήλεια με ντροπή
Κάθε σου λεπτό το λαχταρούσα
Δίχως σου σαν ψάρι σπαρταρούσα
Μ' έκαιγε σαν λάβα η ενοχή...
Σώπαινα τα λόγια μου σε στίχους
Σ' ένα - τάχα - άψυχο χαρτί
Κάποιος όμως τότε μού 'χε πει :
"Γράψε της καρδιάς του πόθου ήχους"...
Κι ήταν σα να ψέλλιζα τρελή
Σαν στο χώμα πια να μην πατούσα
Τόσο δυνατά σε αγαπούσα
Η ματιά μου έσταζε θολή...
...
Κι έφτασες να λες πως δεν πιστεύεις
Πως ίσως να είμαι αλλουνού
Με μισείς ή τάχα με λατρεύεις
Με μισή ψυχή και διόλου νου ;...
28-8-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
