| |
| | Κούμα" η αφετηρία σου |  | | | Όρμος των καθ' υμάς, αρχαίων θαλασσοπόρων. Κουμιώτικης γραφής, Ινίοχος! Στραπτοβόλος εριχθής μετουσιάζεις, τα λυγερά πάθη στην έρευνα του "υπάρχω" | | |
[align=left] [B] [I]
. *~* "Κούμα" η αφετηρία σου *~*
Ω θιόσκε Όμβριε των λόγιων αποστάτη
τεσσάρων και πλέων χιλιετιών,
των παριών της Γης διαβάτη
των άστρων με το σθένος των μουσών
πού ξέφυγες και πετάς στους γαλαξίες?
"Κούμα η αφετηρία σου" και στάση
θαλασσοκράτειρα σε Ποσειδώνιες θυσίες
αναμοχλεύοντας, τα ανθρώπινα μας πάθη.
Ερωτικά θυμιάματα καυτές ανατριχίλες
τα φώτα σμίλεψαν την αναρχία της νυκτός
μοχλός που σπρώχνει συντονίζοντας αιώνες
μα, τα σκοτάδια θεραπεύονται στο φως!
Μήδειας μνήμης λαμπροκόποι
αγάλματος υπερούσιου ο Αχελώος
λιθοξόων αρχέγονων η τόλμη
και των τεχνών ποιητικός αμπελουργός.
Όρμος των καθ' υμάς, αρχαίων θαλασσοπόρων
Κουμιώτικης γραφής, Ινίοχος!
Στραπτοβόλος εριχθής μετουσιάζεις
τα λυγερά πάθη στην έρευνα του "υπάρχω".
Δίνοντας,
ένα γλυκό φιλί στο σύννεφο
που μοναχό περιφέρεται στον ουρανό μου
σαν μια αχτίδα που γελά
και σμίγει στον καημό μου.
Κάθε φορά που μ' ακουμπούν οι σκέψεις
φλογόφερτα βέλη με τριβελίζουν
κι υγραίνονται οι ανάσες στη μέθη σου
δίχως να ξέρω γιατί με αγγίζουν!
Ω! Να γιατί σε λαχταρώ
δίχως να καταλάβω ...
δεν ξέρω αν αμάρτησα
μα, σ'είδα σαν το φάρο.
Ίσως να πελαγοδρομώ
σε φλογερό κοράλλι
πως η ζωή χαμογελά
σε μαγεμένη ζάλη!
Σε φέρνουν οι σκέψεις μου κοντά
σ' ανεμοστρόφιλο γλυκιά συννεφιά
ζεστή βροχή στην αγκαλιά μου
γυμνή μου αλήθεια λαχτάρας φωτιά!
. * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
