| |
Συνήθισα να ζω στην ερημιά
Μονόλογο να κάνω με τη λήθη
Την σπούδασα καιρό τη μοναξιά
Και κάθε της ψεγάδι μου ανήκει...
Συνήθισα τους άστατους καιρούς
Τις μπόρες της αγάπης και τον πόνο
Στα στήθη να φυλώ λεμονανθούς
Μα τ' άρωμα στο τέλος μένει μόνο...
Συνήθισα να λέω "σ' αγαπώ"
Να στέλνω χελιδόνια στην αυλή σου
Ν' ανθίζουν τα χρυσάνθεμα θωρώ
Ας ήταν να γενώ η όρασή σου...
Μα ψέματα κι απόψε θα μου πω
Συνήθεια δεν είναι να μου λείπεις
Το θάμπος της Σελήνης να θωρώ
Κι εσύ το παραθύρι δεν ανοίγεις...
Μα φαίνεται συνήθισες κι εσύ
Στο όνειρο μονάχα να με νιώθεις
Λες κι είμαι μια γουλιά από κρασί
Με πίνεις.. και μετά το μετανιώνεις...
18/11/2006
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
