| |
Η αγάπη του, προσεύχεται
στη Δέσποινα του κόσμου,
να ’ρθεί κοντά της, εύχεται
ή κι η ίδια να χαθεί.
Κι αυτός στα μέρη του χαμού,
στον τόπο του Αποκόσμου,
δαιμόνους κι άγγελους, ομού,
χτυπά με το σπαθί.
Εκείνη ’φαίνει νυφικό
μ’ ατίμητα πετράδια,
από υπερούσιο υλικό
κι από άυλη νημασιά.
Κι αυτός συντρίβει τους κακούς,
στης νύχτας τα σκοτάδια,
που ’ν’ η φωνή τους αν ακούς,
βλαστήμια και βρισιά.
Η αγάπη του, γονατιστή
στη Μάνα του Κυρίου,
βρίσκει το τάμα του ληστή,
πέφτει και προσκυνά.
Είν’ ένα κομπολόγι, σαν
Σταυρός του Μαρτυρίου,
που μοναχοί το ’βλόγησαν,
στις πέτρες του Σινά.
Απ’ τον καιρό που τ’ άφηκε,
κατέβηκε στα υπόγεια
και σ’ έναν τάφο τάφηκε,
εφτά φορές πικρό.
Κι αυτή διαβάζει γράμματα
κι αυτή διαβάζει λόγια
κι αυτή θαρρεί, κατάματα,
πως βλέπει έναν νεκρό.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
