Οι ραγισμένες αγκαλιές
Είναι εκείνες που αντέχουνε στο χρόνο
Ψέματα μόνο μην τους λες
Μην τους μιλάς μ' υπερβολές
Οι πληγωμένες οι καρδιές δεν θέλουν πόνο...
Οι φοβισμένες οι φωνές
Είναι εκείνες που σκορπίζουνε το γέλιο
Είναι γεμάτες εμμονές
Μα μέσα τους είναι αγνές
Ανοίγουν γύρω της ζωής το ευαγγέλιο...
Οι ματωμένες οι ποδιές
Απ' τα σφαγεία επιβίωσαν του δρόμου
Έχουν κορμιά όλο πληγές
Που παραμένουν ανοιχτές
Καθώς γυρνούν στις γειτονιές του παρανόμου...
Οι παγωμένες ενοχές
Είναι εκείνες που ζεσταίνουνε την πλάση
Τα λάθη χτίζουν εποχές
Από το σήμερα.. το χθες
Κι ανοίγουν δρόμο στην ελπίδα να περάσει...
Αφού δεν γίνεται αλλιώς
Σ' αυτό το γκρίζο καθεστώς
Να προχωρήσουμε γεμάτοι αυταπάτες
Πονάνε οι παραδοχές
Μάθε λοιπόν να ζεις μ' αυτές
Και μην γυρίζεις στη συνείδηση τις πλάτες...
