| |
και ξάφνου ο ουρανός χαμήλωσε
να βρέχει άρχισε
στερνό το ρίγος με φολίδωσε
κι ύστερα λάμνησε
η νύχτα έγινε πια ποτάμι
πήγαινα μόνος
μαυρίλα,γλύστρα και κατράμι
έφερνε ο χρόνος
πυκνής ομίχλης φράχτης βάρος της ψυχής
καιρός να αφήσω τα δυσνόητα μονοπάτια
καινούργιο βαφτισμα να πάρω της αυγής
μα έχω δειλή καρδιά και φλεβισμένα μάτια
σε κήπους έλκομαι αγρίμι
ρόχθος δε με φοβίζει
μου συχνοφέγγει η μνήμη
λόγια θυμάμαι που τα ψιθυρίζει
απάνω μου άνθη και σημάδι
θα με ονειρεύεται η αγαπημένη
για ένα κρυφό φιλί και χάδι
και μια μελωδια να με γλυκαίνει
καιρός να μάθω όλη την έκβαση
όλου του ρού της ζωής
εράσμια κι ωραία η έκταση
μα ράβδος δεν χωρεί την ώρα της ανατολής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
