Ηθελε να βλεπει καλυτερα
απο το τζαμι του σαλονιου του
θαμπο απο την παγωνια
βαριοταν να το καθαρισει
εκανε με το χερι του λιγο
μα τα νερα της υφης
θολωναν την εικονα
Η τηλεοραση παντα ανοιχτη
παραθυρο στον κοσμο
υψηλης ευκρινειας
ξεχωριζε τα δακρυα
απ' τις σταγονες της βροχης
Αξαφνα χαρουμενα γελια
κι αγαπη απλωθηκε στο σπιτι
Ντραπηκε
Ολοι ειχαν ακουστα την θεα
στην αυλη του
κι εκεινη η γατα πουθενα
Με το χαρτι της κουζινας
και το σπρευ
την βρηκε τελικα
σκαρφαλωμενη στην βελανιδια
