| |
Έγινε συνήθεια η περιπλάνηση μου
αυτόματη σαν την αναπνοή μου
Ζήτησα βοήθεια και λίγες μικρές ελπίδες
μα κόπηκα απ των όχι τις λεπίδες
Δεν παίζω με ψυχές αφού δεν υπόσχομαι
μονο λίγες αγκαλιές ετσι για ν αναλωνομαι
Κι αν γυρνάω από κρεβάτι σε κρεβάτι
δεν με εκφράζει εμενανε αυτο
Μες των ονείρων χάθηκα την αυταπάτη
σαν παιδάκι που πίστεψε έναν ερχομό
Κι αν γυρνάω από κρεβάτι σε κρεβάτι
η ψυχή μου το ξέρει πως πονά
αφού δε σε βλέπει ποτε του πια το μάτι
ας ζητάει του κενού τη συντροφιά
Διεκπεραίωσα ανάγκες κι υποχρεώσεις
να κυλάνε οι ώρες μου αργά
Όλο και κάπου λέω πως θα μ ανταμώσεις
στην αλήθεια σου να βρω παρηγοριά
Επιλογή μου η οποια μου αμαρτία
Την έκανα όσο οι εχθροί μου είχαν όλοι απαρτία
Κι αν γυρνάω από κρεβάτι σε κρεβάτι
δεν με εκφράζει εμενανε αυτο
Μες των ονείρων χάθηκα την αυταπάτη
σαν παιδάκι που πίστεψε έναν ερχομό
Κι αν γυρνάω από κρεβάτι σε κρεβάτι
η ψυχή μου το ξέρει πως πονά
αφού δε σε βλέπει ποτε του πια το μάτι
ας ζητάει του κενού τη συντροφιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
