| Τα στάχια κοίταξαν ψηλά στο σκυφτό γαλάζιο.
Ανάσαναν τη γρατζουνιά ελευθερίας που τα σημάδεψε
Έτσι, για μια μονάχα στιγμή. Κι ύστερα…
Στραβομουτσούνιασαν όταν τ΄ ανθρωπόμορφο αεράκι
Τύλιξε με τη μυρωδιά της σαπίλας τα ρουθούνια τους
Το πήραν απόφαση…
Μετακόμισαν και πάλι στη μίζερη ασφάλεια
Που προσφέρει απλόχερα ροκανίζοντας τις ρίζες τους
Ένα γεμάτο με άδειες προοπτικές προσκεφάλι.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|