Αυτός ο πόνος δεν μιλά για προσμονή, τα όρια του δικαίου παντελώς φευγάτα, τα μάνταλα βαρούν απόηχους, σε 'λεύτερη ροή και θεωρίες ... τα ράφια γεμάτα
[align=left] [B] [I]
*~* Ο κόσμος σου κυκλοθυμικός *~*
Το έχουν κάψει το φεγγάρι
oι εμπρηστές κι εσύ μαζί
τι υπομονή άλλη να κάνει
σε ουρανό χωρίς Αυγή?
Δεν ζήτησε ελεημοσύνη
ούτε σαφώς υποταγή
μονάχο στη νύχτα, την πλάτη γυρνάει
και δεν γουστάρει, σε καλούπι να μπει.
Σε μια πορεία ματώνει, γελάει
κι ~αντανακλώντας~ τη πύλη ανακτεί!
Για φαντάσου,
μπορεί να βρέθηκα σ' ένα κόσμο
που με θέλει σκλαβωμένο
για τα συμφέροντα των λάβρων να μοχθώ
μα ανεξάρτητος μάχομαι ταγμένος
και λάβαρο ποτέ δεν προσκυνώ ...
Μ' ανθρώπινο συναίσθημα παλεύω
της μοναξιάς τη γλώσσα έχω μάθει να μιλώ
όπου το βάρος της τ' αστέρια σαλεύει
κι η έλλειψη με κάνει και πονώ ...
οι γλάροι κοιτούν σαστισμένοι
την αθωότητα που πετούν
τα περιστέρια
το λειτούργημα, σ' υποκρισίας ρυθμό
παραμένει
νιώθοντας τα άδεια μου χέρια.
Αυτός ο πόνος δεν μιλά για προσμονή
τα όρια του δικαίου παντελώς φευγάτα
τα μάνταλα βαρούν απόηχους
σε 'λεύτερη ροή
και θεωρίες ... τα ράφια γεμάτα ...
Γίνε γιατρός κι ας πεθαίνουν στα χέρια σου αθώοι
ο όρκος στην κακεντρέχεια είναι σαθρός
ωστόσο θα 'χεις τον τίτλο του σύγχρονου δημίου
μιας και "ο κόσμος σου κυκλοθυμικός" ...
. . * * Nikos D. Stoforos * *