| |
Κάθε βράδυ πέφτει μέσα μου
και κυλλά αργά σαν δηλητήριο
αγωνία, δυο τσιγάρα παραπάνω
δεκαεφτά χάντρες απ΄το κομπολόι
τις μετρώ μια-μια ξανά και ξανά.
Σ΄ ένα μπαρ σκοτεινό με τους
λίγους θαμώνες, κόκκινα φώτα
δίπλα απ΄τη θάλασσα
περιμένω να τη φέρει.
Κι άλλο ένα ποτό κι άλλο ένα
να πνίξω το καημό της απουσίας της,
ένας τύπος χορεύει πιο πέρα.
Μα να έρχεται κι ανοίγω τα χέρια
να τη πάρω σφιχτά στην αγκαλιά μου,
μα η εικόνα της αέρας που ξέφυγε
σαν μια πλάνη του μυαλού και της καρδιάς μου.
Κι η μουσική συνέχισε να παίζει
στον ίδιο μονότονο ρυθμό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
