| |
Απο παιδί στη βόλτα είχα το νου μου.
Σε δρόμους, σε πλατείες, σε παρκάκια.
Τα πιο τρελά απογεύματα γραμμένα.
Σε τοίχους,σε τσιμέντα, σε παγκάκια.
Ποδήλατο, πατίνι και δυο πόδια.
Τα μάτια μου κατάπιναν εικόνες.
Για να 'χω να θυμάμαι όταν έρθουν.
Να κλέψουν τις ζωές μας οι οθόνες.
Από μικρός φυλούσα τα δοκάρια.
Να παίξω, να αποκρούσω, να νικήσω.
Κρυφτό κι ύστερα κλέφτες κ' αστυνόμους.
Τα πάντα μονομιάς να κατακτήσω.
Με τόξα, με σφεντόνες να πετύχω.
Τα χέρια που τραβούσαν το αυτί μου.
Μα τώρα το παιχνίδι σοβαρεύει.
Αυτά τα χέρια γράφουν την ποινή μου.
Ποιος διάολος μου πήρε το πατίνι.
Ποιος άγγελος μου έσπασε το τόξο.
Ποιο είναι το καλό και το κακό μου.
Να μάθω, να κρατήσω και να διώξω.
Ποιος διάολος κινεί αυτό το νήμα.
Να ψάξω, να το βρω και να το κόψω.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
