| |
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι μέρες περνούν
Κι εμείς αδόκιμοι εραστές μιας άλλης πραγματικότητας
Ανήμερα θεριά και δαμαστές των δικών μας εαυτών
Απλά αναμένουμε τις στιγμές να αλλάξουν.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα λόγια πονάνε
Κι οι πράξεις δεν φαίνεται να είναι διόλου λυτρωτές
Θειασώτες μιας παράνοιας, μιας δικής μας οπτασίας
Απλά μένουν για να λησμονούνε το παρών.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα χάδια δεν φεύγουν
Κι οι στιγμές απτόητες θυμήζουν όλο μου το είναι
Απροσάρμοστοι έρωτες σε κλουβιά ακόμα πιο άδεια
Απλά φυλακίζουν το όποιο παρελθόν.
Μα η καρδιά μου χάθηκε στο πέρασμα σου
Οι ανάσες βρυχηθμοί των τότε σου φιλιών
Λες κι η ζωή ξεκίνησε από την τότε μας νύχτα
Κι έμεινε παρών να μου θυμίζει τη σιωπή.
Μια σιωπή και των δυό μας που ακόμα λησμονώ
Ένα τραγούδι που τελείωσε άδοξα
Ένα φως που έσβησε στο κοίταγμά σου
Μια ζωή που γυρεύω ακόμα να σε βρω
Κι η ολότητα μου έχει χαθεί μαζί με τις τελευταίες σου λέξεις
Οι οποίες δυστυχώς δεν ήταν ποτέ τους «Σ’ αγαπώ»...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
