Το λίγο πλάι σου μοιάζει αρκετό
μου φτάνει για μια ώρα να σε δω
στη θέα μιας δυνατής βροχής
όσα σε πονάνε να μου πεις
κι όταν περάσει η ώρα και χαθείς
αν θα σε ξαναδώ μη μου το πεις
μοναχα ενα χαμόγελο σου αρκεί
να βρω τη δύναμη μες τη ζωή
να ζω χωρίς εσενα
Ξέρω το φοβάσαι να αφεθείς
οπως το θέλω ποτε δε θα με δεις
μονο απ τη δικη μου την πλευρα
βρέχει ονειρεμένα δειλινά
κατάρα και γκρίζο ονειρο μαζί
να αγαπώ με τόση δύναμη
το ξένο σου κατακτημένο σώμα
ένα λουλούδι από μένα παρε ακόμα
ετσι για να θυμάσαι
όσα για μένα θα μπορούσες να σαι
Όταν μαχαίρι πληγώνει μια ψυχή
ποτε αληθινό αίμα δε θα βγει
μονο όνειρα θα στάξουν του μυαλού
μες τα νερά ενός χειμαρρου θολου
κι όταν θα τα θυμάσαι πάντα θα πονάς
άραγε έχει νόημα μια ουτοπία να αγαπάς ;
Ξέρω το φοβάσαι να αφεθείς
οπως το θέλω ποτε δε θα με δεις
μονο απ τη δικη μου την πλευρα
βρέχει ονειρεμένα δειλινά
κατάρα και γκρίζο ονειρο μαζί
να αγαπώ με τόση δύναμη
το ξένο σου κατακτημένο σώμα
ένα λουλούδι από μένα παρε ακόμα
ετσι για να θυμάσαι
όσα για μένα θα μπορούσες να σαι
