Είναι φορές που κι οι στιγμές βυθίζονται
στης απελπισίας το γκρίζο βάραθρο
τυλιγμένες στους ιστούς της σκέψης
στα σοκάκια της μνήμης εγκλωβίζονται
εκεί που κατοικεί ακόμη η δική σου μορφή
εμπλέκεται στις ούγιες του χρόνου
εμψυχώνει τις λάμψεις των ονείρων
και κάθε αυγή βρίσκεται πάντα στην κορυφή
στιγμές,τσουπωτές σαν του ροδιού τα σπόρια
η κάθε μιά κλείνει μέσα της, εμας
κάτι δικό μας που μοιραστήκαμε
πριν μεσολαβίσουν του χωρισμού τα ζόρια
ψαχουλεύω στη ρωγμή του χρόνου το φώς
τη ζεστασιά της τότε αγάπης μας
το τρέμουλο της ανάσας στο"σ'αγαπώ"
μα ο έρωτας μας έμεινε ένας μαραμένος ανθός .
εκεί που κατοικεί ακόμη η δική σου μορφή
εμπλέκεται στις ούγιες του χρόνου
εμψυχώνει τις λάμψεις των ονείρων
και κάθε αυγή βρίσκεται πάντα στην κορυφή
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Η ζωή είναι στιγμές. Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τις όμορφες κι ας τις αφήνουμε να βγαίνουν πιο συχνά στο φως...
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο