| |
| | Η αναπνοή μου σταματά |  | | |
Η αναπνοή μου σταματά, εκεί που ο πόνος ουρλιάζει ματώνοντας τα αυτιά των φτωχών.
Σταματά, εκεί που η μελωδία των νομισμάτων σπάει τη βουβαμάρα της θλίψης.
Εδώ, που η αρρώστια δηλητηρίασε παιδικές ψυχές και τις έκανε να μοιάζουν θνητές.
Εδώ, που οι κορμοί των δέντρων πέφτουν στην αγκαλιά των ανθρώπων και τα ποτάμια χαλιναγωγούνται με τσιμέντο.
Εδώ, που τα υλικά αγαθά έγιναν συναισθήματα και τα λόγια πράξεις.
Η αναπνοή μου σταματά, εκεί που η αδυναμία χλευάζεται σαν αμαρτία, στον Κόσμο τον τέλεια καμωμένο.
Σταματά, εκεί που η ευγένεια έγινε εξωραϊσμένη ηλιθιότητα και η αγάπη άπιαστη Τέχνη.
Εδώ, που η σιωπή είναι τρέλα και η φλυαρία προτέρημα.
Εδώ, που σε προσπέρασαν βιαστικά και αδιάφορα.
Εδώ, που το δάκρυ σου στέγνωσε, επειδή απόκαμε να ζητάει βοήθεια.
Η αναπνοή μου σταματά, εκεί που τα ανθρώπινα πνευμόνια αγκομαχούν, κοιτώντας το χώμα απεγνωσμένα.
Σταματά, εκεί που το κέρδος είναι ευλογία και το παράπονο τραγούδι.
Εδώ, που τα σώματα μοιάζουν με ψυχρά αγάλματα και οι αγκαλιές πρωτόγνωρες.
Εδώ, που ο έρωτας γίνηκε αγοραίος με συνάλλαγμα ματαιοδοξίας.
Εδώ, που το πυροβολητό γίνηκε οπερέτα που χαϊδεύει τα αυτιά των πλουσίων.
Η αναπνοή μου σταματά και ξεχνά να συνεχίζει να ζει, τον θάνατο λαχταρά,
επειδή από εμάς αυτός πιο ανθρώπινος μοιάζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
22-01-2017 @ 08:59 | Η αναπνοή μου σταματά και ξεχνά να συνεχίζει να ζει, τον θάνατο λαχταρά,
επειδή από εμάς αυτός πιο ανθρώπινος μοιάζει.
Δυνατό, ωραίο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
22-01-2017 @ 09:07 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ. .... | | monajia
22-01-2017 @ 09:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Κατράκης
22-01-2017 @ 11:24 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πάρα πολύ όμορφο ....!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
