Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271254 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ζαλισμένος
 
ζαλισμένος με χαβανάζικα ρούμια
κι αυλακώνοντας τα πιο πυκνά σκοτάδια
σύρθηκα αργά στου ονείρου τα λαγούμια
ανάμεσα απο χίλιω λογιώ πετράδια

όχι δεν προχωρούσα μέχρι το βάθος
γέλαγα κι εκλαιγα έτσι μετανιωμένος
και κοίταζα μήπως πηγαίνω λάθος
δεν πίστευα πως ήμουν πια σφηνωμένος

άκουσα τότε μια φωνή να μου γνέφει
έλα δώσμου τα χέρια να σε τραβήξω
και θα ανεβούμε ως τα ψηλότερα νέφη
τα ωραιότερα μου θέλω να σου δείξω

σφιχτά βαστώντας με,μες στην αγκαλιά της
πετάξαμε στα ουράνια ασπροφόρα
ένιωθα βαριά τα σπαρταρίσματα της
ξαναζωντάνευα κάθε στιγμή και ώρα

έσερνα σκλάβα πια και τη θέλησή μου
πιωμένος και στο κόχλασμα του ονείρου
ώσπου φτερούγισε και κείνο μαζί μου
στείρευτο στις εσχατιές του απείρου




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
24-01-2017 @ 08:52
ΥΠΕΡΟΧΟ ΌΛΟ ΑΛΛΆ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΤΙΧΟΣ
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΜΌΝΟ Η ΑΓΆΠΗ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΔΏΣΕΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΜΑΣ
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΝΔΡΈΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ
ΛΥΔΙΑ_Θ
24-01-2017 @ 09:14
Καταπληκτικό Αντη !!!!
ταπεινος ναρκισσος
24-01-2017 @ 12:01
Με ουράνια και αγλαισμένη ομορφιάς αλήθεια περιγράφεις τους ευρηματικούς και θεσπεσίους στίχους σου ! ! !
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
24-01-2017 @ 15:09
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φραγκοσυριανος
24-01-2017 @ 20:47
::up.:: ::up.:: ::up.::
Constandin
25-01-2017 @ 10:22
::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο