| |
Άκληρες ώρες, λιτοδίαιτοι καιροί,
γούρικη λάμψη Σαββατιάτικη του Βέγα
έσβησε πάλι το αγαπώ, ‘χάθη τ’ ωμέγα,
το παθιασμένο σου φιλί σβηστό κερί.
Αποσπερίτης, ενός λύχνου σου το φως,
γκαϊντας απόηχος γλυκός το σ’ αγαπώ σου,
έγερνα μόρτικα να κλέψω τον καρπό σου
το άγιο κορμί σου μέγας πόθος μου κρυφός
«Αν έχεις» μου είπες «αλαβάστρινη τριχιά
για να δεθεί το άστρο μόλις αγναντέψει
έχεις, φιλί, μα και κορμί, καρδιά μου κλέψει
της μπόρας θα ‘μαι η σταλιά σε αναβροχιά»
Αν όμως πλάθεις τα όνειρά μας με πηλό
γράφεις σενάριο άλλο έργο ν’ ανεβάσεις
ένα σου λέω, και ποτέ μη το ξεχάσεις
το άγιο φιλί μου σε άλλα χείλη θα πουλώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
