| |
Δε μπορώ να ξεχάσω τα μαλλιά που με εμάγεψαν
σαν τον ήλιο που λάμπαν τη στιγμή που σε είδα
τα γαλάζια τα μάτια σου τη ψυχή μου επλάνεψαν
για εμένα ήσουν εσύ η πιο όμορφη μου πατρίδα.
Τώρα μόνο μετρώ τις πληγές που μου άνοιξες
ένα λιοντάρι που σέρνομαι ικέτης στα πόδια σου
εκλιπαρώ ένα χάδι που εσύ δε μου άφησες
σαν τις μαύρες κατάρες είναι τώρα τα λόγια σου.
Τώρα ξέρω ήταν λάθος μου που σ΄ αγάπησα τόσο
να πιστέψω θα έπρεπε το μυαλό μου που φώναζε
τη καρδιά μου όμως άκουσα τη ψυχή μου να δώσω
και τα πιο μικρά όχι μου αυτή μου τ΄ αφάνιζε.
Στο μονοπάτι της νύχτας περπατώ στο σκοτάδι
τ΄ άστρα κοιτώ που μείνανε να με παρηγορούνε
τη μορφή της μου φέρνουν στο νου μου και πάλι
κι αυτά με κοροϊδέψανε και γλεντοτραγουδούνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
