| |
Πάλι σε βλέπω θλίβεσαι, μου φαίνεται πως κρύβεσαι
τα δυο σου μάτια χειμωνιάτικες Δευτέρες.
Πάλι στο σπίτι όταν γυρνάς τον καθρέπτη σου ρωτάς
αν είπες κάτι αληθινό αυτές τις μέρες.
Αν είσαι εσύ ο εαυτός σου, ή αν είσαι αυτό που θέλουν οι άλλοι
και πιάνει στην ψυχή ξανά βροχή μεγάλη.
Σε πνίγει αυτή η ασφυκτική η πίεση που σου επιβάλλει
συνεχώς να σκύβεις το κεφάλι.
Θα 'ρθει κάποια στιγμή
που δε θα νοιάζεσαι ο καθένας τι θα πει
και τότε ελεύθερος από τις μάσκες θα 'σαι.
Θα 'ρθει κάποια στιγμή
που θα γκρεμίσεις μέσα σου τη φυλακή
που σ' αναγκάζει να μην είσαι εσύ,
να το θυμάσαι.
Αυτό το τραγούδι πάει για όσους, όσες τους πονάει
η σκέψη για όλα όσα έχουν κρυμμένα.
Ίσως πάει και για μένα, ίσως ζω σε ένα ψέμα,
ίσως να ρωτάω πικραμένα.
Αν είμαι εγώ ο εαυτός μου, ή αν είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι
και πιάνει στην ψυχή ξανά βροχή μεγάλη.
Σε πνίγει αυτή η ασφυκτική η πίεση που σου επιβάλλει
συνεχώς να σκύβεις το κεφάλι.
Θα 'ρθει κάποια στιγμή
που δε θα νοιάζεσαι ο καθένας τι θα πει
και τότε ελεύθερος από τις μάσκες θα 'σαι.
Θα 'ρθει κάποια στιγμή
που θα γκρεμίσεις μέσα σου τη φυλακή
που σ' αναγκάζει να μην είσαι εσύ,
να το θυμάσαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
