| |
Μια στοίβα άπλυτα ρούχα
Δίπλα στο καλάθι
Έχω πλέον μάθει
Ξεχωρίζω
Χρώματα κι ανθρώπους
Μια στοίβα άπλυτα πιάτα
Μες το νεροχύτη
Θύμα μου και θύτη
Εαυτέ μου
Πλήρωσα τα "ναι" μου
Κάπου μέσα στ' ασιδέρωτα κι εγώ
Πάντα κάποιος μ' αναβάλει για καιρό
Κι όσο πάει να με φέρει στα δικά του μέτρα
Για ν' αντέξω γίνομαι απρόσιτη σαν πέτρα
Μια ντουζίνα τα τσιγάρα
μέσα στο τασάκι
Νιώσε με λιγάκι
Τόσο φτάνει
Μεσ' απ' το ντουμάνι
Φεύγεις κι έχεις άλλα τόσα
μέσα στο πακέτο
το ουίσκι σκέτο
να με καίει
άραγε ποιός φταίει
Κάπου μέσα στ' ασιδέρωτα κι εγώ
Πάντα κάποιος μ' αναβάλει για καιρό
Κι όσο πάει να με φέρει στα δικά του μέτρα
Για ν' αντέξω γίνομαι απρόσιτη σαν πέτρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
