Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 «νάσια»
 
Άνθη περίμενα, μα κάηκε η γλάστρα,
νέκρωσε η αγάπη, παγωμένο το φιλί,
αποτεφρώθηκε μια νύχτα δίχως άστρα
μα από την στάχτη αναδύθηκε πουλί.

Με τα φτερά του πάνω από τ’ ακροθαλάσσια
με πάει κει που δεν το βάζει ανθρώπου νους
δεν ήταν Φοίνικας, το όνομά του: «Νάσια»,
και με πετάρισε σε άγιους ουρανούς.

Άγρια σπίθα ξεκινά, σπάει ο λίθος,
κάρβουνο κάνει της αγάπης τη φωλιά
μέσα απ‘ την στάχτη όμως γεννιέται ένας μύθος,
η «Νάσια » είναι, με κορμί σαν αντηλιά.

Στο φτέρουγό της μ’ έχει αρπάξει, και με πάει,
κάθε μας σμίξιμο και πόθος μου κρυφός,
με το φιλί σαν έν’ απόβραδο του Μάη
με το κορμί, σαν Άγιας δύσης μου το φως



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΒΥΡΩΝ
29-01-2017 @ 11:03
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
pennastregata
29-01-2017 @ 11:04
Γεια σου Θανάση! ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
Κων/νος Ντζ
29-01-2017 @ 11:18
Πολύ ωραίο!

::up.:: ::up.::
Άηχος
29-01-2017 @ 11:47
Κάθε γραφή σου υπέροχη, όπως και τούτη!!
νικολακοπουλος θανάσης
29-01-2017 @ 11:53
πολύ κάλω μπράβο αστέρι

javascript:insertext('::mad.::',%20'comment')
Γιάννης Κατράκης
29-01-2017 @ 12:38
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::

Πολύ όμορφο !!!!!
Ιστιοπλόος
29-01-2017 @ 13:54
Πολύ καλό!!!!!!!!!!

::theos.:: ::up.::
Αναπάντεχος
29-01-2017 @ 15:13
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο