| |
| | Αγρύπνια |  | | |
Ένα πόνημα αφιερωμένο σ' όλους τους συντρόφους μου που έχουμε περπατήσει στα βουνά της Ελλάδας
και σήμερα δεν είναι πια μαζί μας, γιατί άφησαν το αποτύπωμά τους άλλοι στην πλαγιά του Ολύμπου,
άλλοι στις Άλπεις και άλλοι στα Ιμαλάια, μα ιδιαίτερα στο Μπάμπη τον Τσουπρά και στο Νώντα τον Νίκα
Τα δάχτυλά μας νιώθουν τη δροσιά του Γρέγου,
ώρες ατελείωτες μέσα στο χιόνι, τα σακίδια μας
ασήκωτα, δεν μπορούμε ούτε να μιλήσουμε.
Το μονοπάτι βαρύ, " δύο κορφές ψηλότερα " μας φώναξε
ο Νώντας και " φτάσαμε ".
Το χαμόγελο του συντρόφου μου τα κυκλάμινα και
οι τρίτωνες στην άκρη της Δρακόλιμνης ξεσηκώνουν
τις φλέβες μας. Μια ανάσα και βρίσκουμε τη δύναμη
να χαράξουμε τα αρχικά μας πάνω στα βράχια της Γκαμήλας.
Ο παγωμένος άνεμος γλύκανε, από Γρέγο το γύρισε σε Σορόκο,
να σταθείς ταξιδιώτη ορειβάτη πεζοπόρε με βλέμμα στραμμένο
στον Πουνέντε, τα ανάγλυφα μαλαματένια βράχια του Αώου
χορδές ψαλμού που τη Μονή Στομίου στο πέρασμά τους
ξεδιψάν. Το δέρμα του βουνού ρυτιδωμένο, μια πανοπλία
τέλεια στα βράχια της Αστράκας στον βοριά, προς το Λεβάντε
το Βραδέτο κρεμασμένο μ' αρώματα μεθυστικά.
Η σκάλα σου μόνο τον ήλιο θέλει και τον αέρα απ' το φαράγγι
να περνά. Τα σπίτια του Τσεπέλοβο και οι στάνες, στίχοι του
Ομήρου στων συντρόφων τη θωριά. Μέσα στο λιόγερμα η ψυχές μας
γίνανε πουλιά και σκορπίστηκαν.
Γαλήνη απέραντη σαν πέφτει η νύχτα, με κλεφτοφάναρο μεσ' στη σκηνή,
ονειρευόμαστε να ξημερώσει, ψηλά ν' ανέβουμε στην Κορυφή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | giwrgoskarahalios@hotmail.com | | | |
|
ROYBIS
29-01-2017 @ 17:36 | ::1783.:: ::13628.:: | | tabasco0
29-01-2017 @ 17:41 | ::rock.:: | | Κων/νος Ντζ
29-01-2017 @ 17:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Κατράκης
29-01-2017 @ 18:19 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Oλύμπιος-Θεός
29-01-2017 @ 19:38 | Γαλήνη απέραντη σαν πέφτει η νύχτα, με κλεφτοφάναρο μεσ' στη σκηνή,
ονειρευόμαστε να ξημερώσει, ψηλά ν' ανέβουμε στην Κορυφή.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.... ::theos.:: | | Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
29-01-2017 @ 19:40 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΒΥΡΩΝ
29-01-2017 @ 20:06 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | heardline
29-01-2017 @ 22:22 | Πάντως νομίζω πως δεν θα ήθελαν να πάνε αν γνώριζαν τους κινδύνους εκ των προτέρων.
Ωραίο, συναισθηματικό και τιμητικό πράγματι το γραφτό σου, αλλά πρέπει να έχουμε το φόβο μέσα μας. Ο φόβος συναίσθημα είναι που σώζει ζωές.
Δεν είναι και τόσο καλό να αψηφούμε τους κινδύνους.
Συγγνώμη για τις υποδείξεις, αλλά σκέψου τι στεναχώρια θα είχαν και θα έχουν οι δικοί τους .......
::hug.:: ::yes.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
29-01-2017 @ 23:03 | Αχ και να είμουνα μαζί σου φίλε Γιάννη, εξοχα, καλό βράδυ. ::love.:: ::hug.:: ::love.:: | | john_karaha
29-01-2017 @ 23:14 | Κάποτε ρώτησαν το Μάλορυ γιατί πηγαίνει στα Ιμαλάια και βάζει σε
κίνδυνο την ζωή του, εκείνος απάντησε πηγαίνω γιατί υπάρχουν.
Θα μπορούσε κάποιος να μας κατηγορήσει για αυτή την αγάπη [ τρέλα ]
που έχουμε για τα βουνά αν ατυχήματα γίνονταν μόνο στα βουνά όμως
ο αστάθμιστος παράγοντας υπάρχει παντού. | | ΛΥΔΙΑ_Θ
30-01-2017 @ 01:44 | Yποκλίνομαι !!! ::love.:: | | inokrini
02-06-2018 @ 10:36 | μπραβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
