Παράταιρος καιρός τα φετινά τέλη του Γενάρη ....
με τη κρυάδα της σιωπής και του τζακιού τη φλόγα
χιονονυφάδες σαν τρελές στήνουν χορό αντάμα
με ψύχος και με μοναξιά οι μέρες δεν μερώνουν
αναζητάνε ζεστασιά τον παγετό να λειώσει.....
της άνοιξης την προσμονή όλο και μελετάνε.....
σκληρή η αφή της χειμωνιάς μακραίνει τον χειμώνα
δεν συμβαδίζει η ερημιά με του χιονιά το άσπρο
"φαντάσματα" μεσ'τη νυχτιά οι ανθρώπινες φιγούρες
σκύβουν για να προστατευτούν απο της σκεπής τα"ξίφη"
και λάμπουν κι ασημίζουνε στου φεγγαριού τη γύρα
τη σκέψη βάζουν σε δίλλημα την προκαλούν σε"μάχη"
να ορθοποδίσει και να μπεί στου ερώτου τα λημέρια
να μάθει αν στη φαρέτρα του τα βέλη είναι γυαλισμένα
κι αν κείνος είναι έτοιμος στόχο κέντρο να σημαδέψει
να ριγίσει το κορμί, να σφυριλατούν οι φλέβες ....
να σκορπιστεί στην κάμαρη το άρωμα του ονείρου
εμείς δυό"δραπέτες"στον καθρέφτη του χρόνου....
που ψάνουμε στη σκόνη της ζωής για" θάυματα"
για τα"έπαθλα"της"ατέρμονης ηδονής"....
κι η καρδιά να πεταρίζει ν' ανταμώσει τον ήλιο
κι όμως παρά τον θυελλώδη χιονιά,μια μυγδαλιά ανθίζει .
