Μην απορείς που σ' αγαπάω, ερεθισμένος και το ξέρω κι αν έμαθα να μη ζητάω, μόνο να δίνω ... λατρεία έχω
[align=left] [B] [I]
. . *~* Το είδωλο *~*
Αετός στην άκρη του γκρεμού
δένει τις αναμνήσεις
με τη χρυσόσκονη του Νου
στο πέταγμα τ' ανέμου.
Κι αν τις φτερούγες του έσπασε
το βουητό σου ψέμα
λογάριασε το χάσιμο
μες στο θολό της πάχνης.
Κι αν απορείς που χώρισα
τη μούργα από το λάδι
είναι γιατί σε διάβασα
μ' άθλιους στο σκοτάδι.
Πρόσεχε,
σου 'λεγε αισθητά, πόθου ενδιαφέρον
κι εσύ το κατασπάραζες
μ' εγωισμού το κρίμα.
Μην απορείς που σ' αγαπάω
ερεθισμένος και το ξέρω
κι αν έμαθα να μη ζητάω
μόνο να δίνω ... λατρεία έχω.
Σοκολατένια μου καρδούλα
άρωμα των αισθήσεων γλυκό
σπρώχνω τον ήλιο, για μιαν Αυγούλα
π' ανοίγει της αγάπης τον ανθό!
Η Αλήθεια δεν διαγράφεται
είναι πασιφανέστατο, ας καίει
σε λαχταρώ και ας μη φαίνεται
"το είδωλο", μες τον καθρέπτη!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
