Αρχίσαμε την μουσική
με σκάρτα τα ηχεία
κι όπως τα όνειρα μαδώ
με βία μ’ έφερες εδώ
λες κι έχουμε αναρχία
Η σβούρα έκατσε εκεί
που ’γραφε «πάρτα όλα»
κι ενώ το είχανε δεχτεί
μου λεν : «μη κάνεις αρπαχτή
μα πάρε λίγα απ’όλα»
Αχ! πόσοι σε πολιορκούν
πώς να χτυπήσω το άγχος;
Σε χώρα θρύλων αετών
με πανοπλία Ενετών
να ήμουν μονομάχος
Κι αφού προσπάθησα φορές
να φύγω απ’ το ποτάμι,
ενώ δεν ήτανε ρηχό
μου λες , με θέλεις μοναχό
σε μιά νυχτιά κατράμι.
Κι ενώ έχω ανέβει σε ουρανούς
μα ακόμα δεν σε φτάνω,
κουβέντες μου ήρθαν του γιαλού
πως τα ίδια έλεγες κι αλλού
και πέφτω να πεθάνω
