| |
| | Θηρίο βουβό |  | | | Θα μου πεις, γιατί είσαι εδώ? Το σκέφτομαι κι ειλικρινά δεν ξέρω, μ' έφερε κάτι περίεργο, θα σου πω, απ' τη ψυχή, που χρωματίζει, το άγνωστο μέλλον | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Θηρίο βουβό *~*
Μάθαμε να χτίζουμε τείχη ...
κι η ψυχή άμαθη, απ' αυτά
στην υπομονή το αίσθημα ραγίζει
κι ο χρόνος έχει, το δικό του χαβά!
Συγκλονίζουν οι σκέψεις
που ταράζουν τα θεμέλια του χθες
πείρα τη δόση μου, μαζί τους
οξυγόνο με ανάσες που πέρνω καυτές
και τα γαρύφαλλα
σκοπεύουν ν' ανθίσουν!
Λατρεμένη ποιητική μου σινάφια
φλόγα ζωγραφισμένη στα μάτια
έτσι τα νιώθω σπινθηροβόλα
και καταλήγω ν' ακουμπώ
σε πόθου σκαλοπάτια.
Εναποθέτοντας τα λάφυρα
~απ' τη μπόρα~
που προκαλούν κύμα τα γινάτια
και χάνεται ανάποδα το "τώρα"
κοιτώντας σε
σαν άμορφη μάσκα.
Θα μου πεις, γιατί είσαι εδώ?
Το σκέφτομαι κι ειλικρινά δεν ξέρω
μ' έφερε κάτι περίεργο, θα σου πω
απ' τη ψυχή, που χρωματίζει
το άγνωστο μέλλον!
Αρμέγω απ' τη φωνή σου
τον ειρμό
κι η αστραπή το Νου μου ξεσαλώνει
καλπάζουν οι σκέψεις σα "θηρίο βουβό"
προσδοκώντας, ν' αδράξω το τιμόνι.
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
