Τώρα τι να κάνω;
Που την κάρδια μου δεν κουμαντάρω
Τώρα τι να κάνω που τα όνειρα μου χάνω
και σένα πλάι μου δεν έχω
απορώ πως τ’ αντέχω
Έμμονη ιδέα στο μυαλό μου
κατακλύζεις όλο το εγώ μου
Με τρομάζει σκέψη
να ζω με την ουτοπία σου
για μια ανύπαρκτη μαγεία
Του ερώτα σου η ανάγκη γίνεται
μόνιμη αυταπάτη που με κυριεύει
και την καρδία μου αρρωσταίνει
Τώρα τι να κάνω;
που την ψύχη μου αφήνω
και δεν τιθασεύω
Τώρα τι να κάνω που τα όνειρα μου σκορπώ
σε μια ουτοπία ζω
εγκλωβισμένη στο άψυχο μου παρελθόν
