| |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Χλιδοκούρκουνα *~*
Κατάμεστη η αίθουσα σε τελετή βραβείων
χλιδή κοσμούσε άκμητος, των πανεπιστημίων.
Βραβεύτηκαν κάποιες μορφές
καμάρωναν αισίως
δύσλεκτες φράσεις άκουγαν
πονήματα εγκωμίων
το κλέος επροσάπτετο, στα ευχολόγια τους
και τα βραβεία ζύγιζαν,
κόστος στα έλαια τους.
Ξάφνου ο γεροντότερος, που είχε βραβευθεί
διέκρινε στο χώρο τους, πτωχό έναν μαθητή
τον κάλεσε ιδιαίτερα, να μη τον δουν οι άλλοι
και του 'δωσε το μέταλλο, που 'χε πριν λίγο πάρει.
Ο μαθητής ξαφνιάστηκε και άφωνος εστάθει
μπρος τον μεγάλο δάσκαλο,
της αρετής τον ήχο, της ταπεινότητας τον γιο,
το μπόι στο μεγαλείο.
Δάσκαλε του 'πε ο μαθητής, αυτό δεν μου ανήκει
για σας το έφτιαξαν χρυσό,
στη γνώση σας αξίζει!
Γύρισε και τον κοίταξε, του νεαρού τη δίψα
λέγοντας πως του έφθαναν
οι λέξεις που του είπαν.
Δεν μου χροιά το μέταλλο, θέλω να σε βοηθήσω
τώρα εσύ χρειάζεσαι, την ύλη να ντυθείς.
Για θύμισε μου νεαρέ, πως είναι τ' όνομα σου
πως σε καλούν οι φίλοι σου
και που κρατά η γενιά σου?
Του Πόρου είμαι δάσκαλε και της Πενίας γέννα
που μ' ονομάσαν Έρωτα
των θέλγητρων οι κόρες
αγράμματος μεγάλωσα, μα είμαι θαρραλέος
την τόλμη έχω μέσα μου
και στων θνητών το βέλος.
Τη μάθηση πλησίασα τις γνώσεις να πλουτίσω
και μιας γιατρίνας τον σφυγμό,
θέλω της ρυθμίσω.
Άφωνος μένει ο δάσκαλος, που έχει πια γνωρίσει
τον έρωτα που έψαχνε, σ' ανατολή και δύση
τώρα που βλέπει των θεών, το δημιούργημα τους
και των μικρών που κρύβονται,
στα "χλιδοκούρκουνα" τους.
Ήρθε η αναγέννηση μες της ψυχής το διάβα
κι ο δάσκαλος χοροστατεί, σε νεαρές απόψεις
που διψασμένος προσπαθεί, το "τώρα" του να ζήσει
που του φύγαν τα χρόνια του,
να τα ματαγυρίσει!
Κι ο Έρωτας εδώ κοντά, του λέει πως να κερδίσει!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
