| |
Θέλω να τρελένεσαι. Να παλαυώνεις. Να πεθαίνεις. Να χάνεσαι. Πως το λένε, ρε αδερφάκι μου; Θέλω να με ψάχνεις. Να μου τηλεφωνείς. Να μου στέλνεις μηνύματα. Ν’ αφήνεις τραγούδια στα σκαλιά μου. Και μαύρα τριαντάφυλλα. Και σοκολάτες. Να ζηλεύεις ακόμα και τον αέρα που αναπνέω. Να παθιάζεσαι με την οντότητά μου. Θέλω να σε νοιώθω. Να με προσέχεις. Να στηρίζομαι επάνω σου. Όχι, γιατί τα πόδια μου είναι αδύναμα για να βασιστώ σ’ αυτά. Μα, γιατί το σώμα μου έχει ανάγκη να σ’ ανασαίνει. Θέλω να δέχεσαι όσα είμαι. Να ερωτεύεσαι την ψυχασθενή πλευρά μου σε κάθε της έξαρση. Να φροντίζεις το κακομαθημένο παιδάκι που κρύβω μέσα μου. Να χορεύεις μαζί μου τάνγκο, όταν το απαιτώ. Να γίνεσαι θηρίο, όταν κάποιος τολμάει να με πειράξει. Να με προστατεύεις. Να φοβάσαι μην σου φύγω. Όμως, πάνω απ’ όλα θέλω να μ’ αγαπάς. Πάνω απ’ όλα........αυτό θέλω. Κουράστηκα να με κοιτάς όλο νόημα. Βαρέθηκα τα υπονοούμενα. Το ξέρω πως καίγεσαι από τον πόθο. Δεν έχω ξαναδεί μάτια να με γουστάρουν περισσότερο απ’ τα δικά σου. Κι όχι, δεν είναι παιχνίδι του μυαλού μου. Ούτε παρεξηγώ καταστάσεις. Λιώνεις και το ξέρω. Το προβλημά μ’ εσένα είναι άλλο: αρνείσαι το πάθος. Αρνείσαι την τρέλα. Κι αν δεν τρελένεσαι, εγώ τι να σε κάνω; Εγώ -μωρό μου- έχω διαρκείας στο Δαφνί και μεταπτυχιακό στο Σινούρη. Πως θα συνεννοηθούμε μεταξύ μας, αν συνεχίσεις να είσαι τόσο φυσιολογικός; Μου λές; Πως θα βγάλουμε άκρη, αν με κοιτάς μόνο από μακριά; Θα φύγω! Στο λέω! Αν δεν έρθεις να μ’ αρπάξεις, να δω το μάτι σου να λάμπει από φωτιά, θα με χάσεις. Εγώ με λογικούς και ποταμάκια πάρε- δώσε δεν θέλω. Έτσι πάνε αυτά. Εκτός κι αν............ Βρε, λες; Μήπως σε μια άλλη πραγματικότητα πήρα κάποιο ναρκωτικό; Κι όλη αυτή η ίδια η ζωή μου είναι απλά η έκσταση; Βρε, λες; Ή μήπως δεν πήρα τα φάρμακά μου κι έχω πάλι παραισθήσεις; Να δεις ότι δεν πάω καλά............ Σίγουρα........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
