| |
Αποψε τι δε θα δινα, ν' ακουσω τη φωνη σου
Κατω απ'το φως το φεγγαριου, να παρω το φιλι σου
Και στο ακουσμα της μουσικης, που βγαινει απ'τη ψυχη μας
Μια ζωη να χτισουμε, να γινει η ζωη μας
Ποσο πολυ σ'αγαπησα και ποσο σ'αγαπαω
Μια αιωνιοτητα, θελω για να μετραω
Γιατι αγαπη γνωρισα, στα δυο γλυκα σου ματια
Και στου φιλιου μας την υφη, που γινομαι κομματια
[Σε αγαπω, πολυ πιο παραπανω απο τον καθενα
Τα χειλη σου, μια εικονα που θελω να φιλησω
Φευγω απ'τη γη, φευγει κι η ιδια η ψυχη απο εμενα
Ασθενεια αυτος ο ερωτας, που θελω να κολλησω]
Αποψε τι δε θα δινα, να σ' εχω αγκαλια μου
Πανω στα ματια σου τα δυο, να εχω τη ματια μου
Κατω απ'το δεντρο μας εμεις, να βλεπουμε τ'αστερια
Που ολα αξιζουνε μαζι, τα δυο γλυκα σου χερια
Ποσο πολυ σε αγαπω, δε φτανει η φαντασια
Και της καρδιας μου η πνοη, εισαι εσυ η μια
Ταξιδι στον παραδεισο, με πας με ενα φιλι σου
Να σαι η αγαπη μου εσυ και γω να μαι η ζωη σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
