| |
Τάμα
Κάποτε πίστεψα στον Έρωτα
κι άρχισα τάματα.
Το μπόι μου να σιγοκαίω σε ονόματα, σε υποσχέσεις και σε σεντόνια κάτασπρα.
Όσο καιγόμουν τόσο η πίστη φούντωνε πως φτάνει η στιγμή της λύτρωσης
και καταριόμουν το κορμί μου πως δεν το φτιάξαν πιο ψηλό,
να καίει και να καίει και να καίει ακούραστα ,
ως ότου καρπωθεί την αιώνια ανταμοιβή.
Κι απόμεινα γυμνή από σάρκα κι από έρωτα,
ένα μακρύ φυτίλι λαμπαδιασμένο,
να καίει και να καίει και να καίει τρεμοπαίζοντας,
νοτισμένο στο εύφλεκτο μεδούλι της ύπαρξής του.
Τώρα πιστεύω στην πίστη.
Αιώνια ανταμοιβή.
de la flores
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
