Ένα φιλόσοφο πουλί μες τον αέρα
Πετά και γίνεται φλοιός του άμετρου ουρανού
Και στων κορφών το ροδινό λοφοσυνάντημα πιο πέρα
Η μέρα γράφει ιερές κι αρχαίες επωδούς
Παίζει το φως με τα διαμάντια όλων των ήχων
Και τις εικόνες που προσέχω μου κινά
Φλύαρο φως αδούλωτο, κορμάκι όλως των πόθων
Μετρά την γης και μπρος στα μάτια μου αρχινά
Χορό να εξυψώσει κι άλλο τις μυρσίνες
Στο πρώτο χάραμα τα πάντα είναι καθαγιασμένα ερωτικά
Κι έχω κρατήσει από σένανε δυο μνήμες
Από εκείνα που ποτέ δεν ξεθυμαίνουν τα φιλιά..
