| |
Ο αγώνας
Ο δρόμος δύσκολος και σκοτεινός
Κι ο αγέρας να σε πνίγει
Ομίχλη βροχή παντού
Τις ψυχές που χάνονται κι ουρλιάζουν
Βλέπεις να περνούν να πέφτουν
Κι άλλες να τρεμοσβήνουν
Σαν σπίθες αδύναμες στην καταιγίδα
Κι άλλες στην πλάνη να βρυχώνται δυνατά
Κι η έξοδος ο αγώνας σου και μόνο
Τον ήλιο για να αντικρίσεις πάλι
Τα πλάσματα της νύχτας την ψυχή σου
Ζητούν να κλέψουν ξανά και ξανά
Κι εσύ κοιμάσαι και ξυπνάς
Ζεις και ανασαίνεις
Με το σπαθί, πιστό σου σύντροφο,
Στα χέρια, στο προσκεφάλι, στην ψυχή σου μέσα
Νύχτα και μέρα τον χειμώνα
Στον πόλεμο που όρισες
από τα βάθη της ύπαρξής σου να δώσεις
ενάντια στο σκοτάδι της ύλης και της πλάνης
Και τον σταυρό σου ποτές σου δεν ξεχνάς
Το βαρύ του το φορτίο να σηκώνεις
Κι είναι αυτό το φορτίο μονάχα
Που τον αγώνα και τον δρόμο σου τον κάνει
Να αστράφτει φως και δύναμη τριγύρω
Και την πόρτα για την έξοδο να ανοίγει
Στην χρυσοποίκιλτη την λεωφόρο του ήλιου
για πάντα να βρεθείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
