Νικηφόρος Ουρανός 38
03-03-2017 @ 09:14 | Την αγκαλιά της μάνας του το χάδι του πατέρα
Θ’ αναζητά παντοτινά και νύχτα και ημέρα.
Στο σύνολό του,
μια ποιητική ομορφιά!
Καλημέρα, Γιάννη!
| |
smaragdenia
03-03-2017 @ 09:26 | ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ
ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ
ΜΑΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ.... | |
monajia
03-03-2017 @ 12:48 | θαυμάσιο.......................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Κων/νος Ντζ
03-03-2017 @ 13:12 | Πανέμορφο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ταπεινος ναρκισσος
03-03-2017 @ 13:23 | Όμορφο σε ποιητικό και ανθρώπινο των συναισθημάτων
συλλογισμό ! ! ! | |
tsiliakos
03-03-2017 @ 14:16 | βαρύ αλλά ωραίο (βαρύ για αυτούς που έχουν βιώσει και συνεχίζουν να πονάνε) και ωραίο γιατί αναδυκνύει την ίδια την ζωή όπως είναι | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
03-03-2017 @ 14:43 | Γιάννη...είχα μια λατρεμένη αδερφή, την έδωσαν για υιοθεσία λόγω φτ'ωχειας στα 9 στη νονά της, π'εθανε στα 60 κι είχε ακόμα παράπονο γιατί δεν έμεινε μαζί μας κι ας έμαθε εκείνη γράμματα κι ας είχε απ` όλα. Πόσο αληθινό το ποιημά σου στ` αλήθεια. Τή μάνα όταν έπαθε βαρύ εγκεφαλικό μέχρι τέλους εκείνη τη φρόντισε κι εγώ αυτήν αγάπησα πιο πολύ απο όλα τ` αδέρφια.....ιστοριες της ίδιας της ζωής φίλε, καλό Σ.κ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
liontari73
03-03-2017 @ 23:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
