| |
μέσα σε δάση δάφνες θα πετάξω
δε μου περνάει γνώμη γυρισμού
νά το πουλί,το παιδί του πρωινού
σμίγουν μαζί μου κάπου όπου θ’αράξω
έσκαψα το το τετράπηχο χαντάκι
την τύχη δοκίμασα με σπονδές
να χύσω μέλι κρασί τρείς φορές
μήπως κι άγονος φτάσω στην Ιθάκη
μιλώντας φώναξα κι έκανα νεύμα
ολόισια,αλειμμένος στη νιρβάνα
ξεζωσμένος ας λουστώ στον παιάνα
να γεύομαι το του νάματος χεύμα
στοιβάζω στον πόθο άσπρο μπροστάρη
για να μαντέψω το φώς στο πιοτό μου
πίσω τραβιέμαι να δώ τ’όνειρό μου
χρυσό λουλούδι σε ασημί κλωνάρι
μένω εκεί να συδαυλίσω τη φωτιά
γυρίζω,στρίβω δίπλες νερού
μπαίνω στα πιο βαθιά του λογισμού
μέχρι να βασιλέψει στην καρδιά
μια μέρα κι ως να τελειώσει η μέρα
χίλια όργανα χάλκινα σα λαλούν
καινούργιο χώμα,δεν ξαναγυρνούν
πρέπει εδώ να θερίσω τον αγέρα
πρέπει κατάνυξη στη συγκομιδή
το δρόμο του να πάρει το μαρτύριο
σε κάποιο ανοικοκύρευτο μυστήριο
σε μία στην άκρη δεξαμενή
τότε πια θα τραβήξω ανοικτά
ο άντρας που έπεσε απο τον ουρανό
αλαφρύ ταξίδι δαπανηρό
μα θα σε βρώ οπωσδήποτε σε μιά γωνιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
