| |
Πίνω νερό της θάλασσας κι η θάλασσα εμένα
ο ήλιος πάνω εκκρέμεται σε ολόχρυση καδένα
Ολημερίς μονάχος μου επάνω στο τιμόνι
Κι ολονυχτίς να σκέφτομαι που να ‘σαι όταν νυχτώνει
Χτες τη μορφή σου χάραξα στα ξύλινα μαδέρια
Να μην τη ξεθωριάσουνε ποτέ τα καλοκαίρια
Σήμερα που της μίλησα με κοίταξε με πόνο
Κι αυτό που είπε το άκουσαν τα μαύρα βράχια μόνο
Φλορίνια , λουδοβίκεια, κορώνες και δουβλόνια
Τι έψαχνα , τι έβρισκα, περάσανε τα χρόνια
Το θαυμαστό το γιούσουρι, το δάκρυ της γοργόνας
ξεκίνησα μιαν άνοιξη , κι είναι ξανά χειμώνας
Στοίβες ασημοκάντηλα , μετάξια και σμαράγδια
κι αν γέμιζαν τα χέρια μου , τα μάτια έμεναν άδεια
Το δέσιμο της Μέδουσας , της Λάμιας το κυνήγι
Χτυπώ την πόρτα του Θεού μα εκείνος έχει φύγει
Δίχως κατάρτι και πανί θα ερθώ να σε ξανάβρω
Που ‘χεις το δέρμα το λευκό και το μαλλί το μαύρο
Που ‘χεις στο χέρι το κρασί στο μάγουλο το μύρο
Κάνε μου τα προσκέφαλο να ερθώ, λίγο να γείρω.
Δίχως πυξίδα και γυαλί θα ερθώ να σε κοιτάξω
Που ‘χεις το γέλιο γάργαρο λίγο αν σε πειράξω
Που ‘χεις τα μάτια αρχάγγελου πορφυρογεννημένου
Κι ίσως στα μάτια αυτά να βρω τα ίχνη ενός χαμένου
Τρυγίζω και με πνίγουνε γαλάζιοι αμπελώνες
Τα χνάρια μου θα σβήσουνε αόρατοι κυκλώνες
Σαν ήρθα , σαν σε γνώρισα , με κοίταξες με πόνο
Κι αυτό που είπες το άκουσαν τα μαύρα βράχια μόνο.
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
