| |
Τηλέφωνο
Τηλέφωνο, τις ώρες που χτυπάς
πόσο ανάκατα αισθήματα σκορπίζεις
σαν επιμένεις, σαν λαλείς, ή σαν σιωπάς
και με την έγνοια σου, τον νου αιχμαλωτίζεις
Καθόλου πια, όμως δεν έχεις βουητό
δεν μου χαρίζεις μια στιγμή για μια κουβέντα,
στην άλλη άκρη σου, μεράκι ποθητό
δεν το αισθάνθηκε ν’ ανοίξει την ατζέντα..
Απόκαμα, κοντά σου να γυρνώ
σε κάποιον ήχο τις αισθήσεις μου ν’ απλώνω
κι όλες οι σκέψεις παραμένουν στο στερνό
κουδούνισμά σου που με γέμισε με πόνο
Ξημέρωσε και πάλι η αυγή
κι εσύ παρέμεινες βουβό, στο προσκεφάλι..
την έχεις νιώσει, όπως κι ο ίδιος, την σιγή
που σου προσφέρει της απόρριψης η ζάλη..
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
