| |
Την απόλυτη αρμονία στα χρώματα, αρχίζει να φωτίζει ο ήλιος όταν αποκάμει. Γαλήνιος χωρίς ορμόνες, χωρίς αποδείξεις, χωρίς εντυπωσιασμούς και σκήπτρα...
Αξίζει να τον περιμένεις στην κάθοδο. Να σου χαμογελάσει ίσος προς ίσον. Τώρα που οι επιβήτορες έχουν φύγει. Τον άδραξαν με τα μεγάλα πορτοφόλια. Τους κέρδισε ακόμα μία μέρα. Αποχωρούν όλοι ευτυχισμένοι και ανίδεοι.
Ο ήλιος τώρα πάει να τριγυρίσει στους φτωχούς.
Στις παραλίες που έμειναν κενές από εισβολέα.
Μες τις αλάνες των παιδιών χωρίς παπούτσια.
Στις ποντικότρυπες των υποψιασμένων και στους κονδυλοφόρους όσων τον έχουν πάντοτε. Ωραίο κι αγιασμένο. Αυτοί οι παιδικοί του φίλοι οι τίμιοι.
Όλα έχουν μια σπιρτάδα στο γέρμα του. Όλο το νέκταρ από την πύρινη ημέρα. Που στάζει βασανιστικά, γιατί ποτέ δεν το χορταίνεις τόσο χρώμα, τόση αρμονία. Όπως τον έρωτα που πέτυχε!
Τώρα είναι που βγαίνουν τα πουλιά κι οι αρουραίοι των βράχων. Τώρα χαϊδεύουν τα βουνά. Τώρα κι ο αέρας ξέρει. Τα κύματα έχουν πια φωνή. Οι πέτρες κι οι κροκάλες σχήμα. Η νύχτα προμηνύεται σαν φίλη.
Τώρα κερδίζουν οι ερωτευμένοι που παρέμειναν κουκουλωμένοι στα κορμιά γιατί τους πήρε η ψύχρα. Στα χνότα, τις αναπνοές, τα χείλη, τα αιδοία, ούτε καημοί και προσμονές, ούτε αγωνία. Εκεί μόνο να βλέπουνε το τελευταίο χρώμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
