| |
Άργησε να ξημερώσει πέρα στην ανατολή
ρέει ο Τίγρης στον Ευφράτη μ΄αθεράπευτη ουλή
Μια μητέρα σιγοκλαίει με ΄να όνειρο αμυδρό
Με τα χέρια σηκωμένα στον ατάραχο ουρανό.
…
Ποιος θεός να της γιατρέψει την αγιάτρευτη πληγή
Και τα δάκρυα της τρέχουν στην αιματοβαμμένη γη
δυό κορούλες έιχε μονο στην άδεια ετούτη αγκαλιά
μα τις πήρανε για σκλάβες, της ερήμου τα σκυλιά.
...
Τους λυγμούς τα δάκρυα της τα ‘ δε μόνο ο αυγερινός
Καθώς φεύγει, βγαίνει ο ήλιος, μα ένας ήλιος σκοτεινός
Ποιος θεός ποτέ θα ακούσει των ανθρώπων την κραυγή,
Ποιος θεός θα καταλάβει πώς η γη αιμορραγεί!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
