| |
ΑΧ! ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ
Αχ! να ήσουν εσύ,
ένα τρένο κι εγώ η γραμμή,
στο κορμί μου να κυκλοφορούσες.
Σε ταξίδια γλυκά,
θεϊκά, μαγικά,
και στα χάδια μου να σπαρταρούσες.
Αχ! να ήσουν εσύ,
μανουάλι κι εγώ το κερί,
τις ανταύγειες μου να καρτερούσες.
Να μη σβήνω ποτέ
και να καίω σερί
κι εσύ πάντα να με λαχταρούσες
Αχ! να ήσουν εσύ,
το ποτήρι κι εγώ το κρασί,
να με ρούφαγες και να μεθούσες.
Να σε είχα κοντά,
της ζωής μου σεβντά,
αγκαλιές και φιλιά να ποθούσες.
Αχ! να ήσουν εσύ,
το ναυάγιο κι εγώ το νησί
και για πάντα να σ’ είχα μαζί μου.
Μια γλυκιά συντροφιά,
στης ζωής την ψευτιά,
αγαπούλα μου, μοναδική μου.
Επωδός:
Όμως εσύ, όπως κι εγώ,
με οδηγείς και σ’ οδηγώ
κι η στράτα μας η δύσκολη,
μ’ αγκάθια’ ναι σπαρμένη.
Και στ’ ανηφόρια της ζωής,
πότε αργά, πότε νωρίς,
προφταίνουμε το τρένο μας,
που λέγετ' ειμαρμένη.
Γιώργος Δ. Σ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
