| |
Πριν πέσουν στη στερνή βολή
τα ονείρατά μας
χάραζε ο ήλιος σαν γυαλί
τον έρωτά μας,
κι όταν μου είπες μ’ ενοχές
τα μάγια λύνουν
σου λέω του ήλιου οι αμυχές
ποτέ δεν σβήνουν.
Χαράματα ήρθες να μου πεις να ξαναρχίσουμε.
Σου είχα πει: μη ξαναρθείς, άμα χωρίσουμε.
Χαράματα και κάποιο ασκί με τους ανέμους σου
θ’ ανοίξεις λες , να μ’ εξοντώσεις στους πολέμους σου
Ήταν το δάνειο βαρύ
δεν είχες γρόσι,
και λες πως κάτι προχωρεί
για να σε σώσει.
Μα, άκου με, η τύχη κι αν σε βρει
μες στη χαρά σου
κάρβουνο θα ’ναι οι θησαυροί
και τα όνειρά σου.
Χαράματα ήρθες να μου πεις να ξαναρχίσουμε.
Σου είχα πει: μη ξαναρθείς, άμα χωρίσουμε.
Χαράματα και κάποιο ασκί με τους ανέμους σου
θ’ ανοίξεις λες , να μ’ εξοντώσεις στους πολέμους σου
Ήξερα η πόρνη η εποχή
δεν έχει νόμους
πως και με νύχτα και βροχή
θα βγεις στους δρόμους,
μα πριν μου πεις πως πολεμάς
μόνη στη δύση
ένοιωσα πόλεμος για μας
τώρα θ’ αρχίσει
Χαράματα ήρθες να μου πεις να ξαναρχίσουμε.
Σου είχα πει: μη ξαναρθείς, άμα χωρίσουμε.
Χαράματα και κάποιο ασκί με τους ανέμους σου
θ’ ανοίξεις λες , να μ’ εξοντώσεις στους πολέμους σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
