| |
Στα πλερια φτερά του ανέμου
Σαν δροσοσταλιδα
Με ενα παράπονο
Ήθελε να μυρίσει τη ζωή
Ρουφουσε καθε μυρωδιά
Το βαρυ άρωμα του αντρα
Τη ναφθαλινη των αναμνήσεων
Τη γλυκιά βανίλια της εγκαρτερησης
Τη γλυκόπικρη της ματωμενης αξιοπρεπειας
Στεκοταν στηλοβατης στη ζωη της
Καλωδιο ηλεκτροφορο
Να δίνει ζωή στους πεθαμενους
Ξεχνουσε που και που τον εαυτό της
Χανοταν κάποτε στο δωσιμο
Μοναχη καθώς ήταν κουραζοταν τακτικά
Και τότε ολες οι μυρωδιες την καταπιναν
Σε μια δίνη ανάλαφρη
Σε μια ομίχλη που ξεπετιεται από το πουθενά
Η αγάπη θα ρθει παρηγοριοταν ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
