Φοβάμαι τα βραδια
η μοναξια μου ζητάει μονιμότητα
εσυ μακριά κι εγώ μια οντότητα
που σέρνεται μεσα στα χρονια
και ζητάει από σένα λιγη συμπόνια
Έλα να με σκεπάσεις
τα κρυα του κόσμου με τυλίγουν
οι σκεψεις σου πάλι θα μ αποφύγουν
μα θα εισβάλω σαν κλέφτης στο μυαλό σου
θα το παίξω ακόμα και εχθρός σου
Έλα να με σκεπασεις
μας νίκησαν ξανά οι αποστάσεις
κι εσυ το χωρια λίγο λίγο συνηθίζεις
το ποίημα του χωρισμού τ αποστηθιζεις
και με θράσος μου το λες
του αλλου μισού μου απειλές
Πληγες ξανά τα σημάδια
τα ματώνουν τα άγαρμπα χάδια
που είσαι τα αγρίμια να ημερέψεις
έχουν απόψε μεγάλες ορέξεις
κι η εικόνα σου στο μυαλό έχει θολώσει
το κορμι σε πειρασμό έχει ενδώσει
μα παντού γράφει μοναξια
Έλα να με σκεπάσεις
τα κρυα του κόσμου με τυλίγουν
οι σκεψεις σου πάλι θα μ αποφύγουν
μα θα εισβάλω σαν κλέφτης στο μυαλό σου
θα το παίξω ακόμα και εχθρός σου
Έλα να με σκεπασεις
μας νίκησαν ξανά οι αποστάσεις
κι εσυ το χωρια λίγο λίγο συνηθίζεις
το ποίημα του χωρισμού τ αποστηθιζεις
και με θράσος μου το λες
του αλλου μισού μου απειλές
