Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 δεν ξέρω
 

δεν ξέρω αν πρέπει όσα έγραψα να κάψω
όλους τους άσσους που κρατούσα ν αρνηθώ
αν έχω λόγους πια ποιήματα να γράψω
το όνομα μου να ξεχάσω και αυτό

ξέρω μονάχα πως ξεθώριασε το χρώμα
που είχα βάλει στην εξώπορτα παλιά
ότι εχω χάσει πως το σκέπασε το χώμα
κι ότι είχε λάμψη πως χορταίνει τη σκουριά

μια αλυσίδα τώρα πια όλοι οι κρίκοι
κι όμως καμία δεν τους δένει συνοχή
γίναν μονότονοι απ το σύρσιμο οι ήχοι
κι έχει το στόμα μου μια γεύση από ενοχή

είχα φυλάξει σε μια κόλα ένα δάκρυ
τόσο αθώο σαν αγέννητο παιδί
τι να σου φτάσει και αυτό να εξαγοράσει
είναι πανάκριβη της γνώσης η ποινή

δεν ξέρω αν μίκρυνε καθόλου το ποτήρι
και ξεχειλίζει κάθε τόσο στο χαρτί
στον εαυτό μου αν χρωστώ κάποιο χατίρι
ρωτάω το χρόνο μα τον δένει η σιωπή




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..
 
heardline
23-03-2017 @ 01:59
Γεια σου ορέ συνονόματε, που εχάθης, λες και σε κατάπιε η γης;;

Τι γίνεται εκεί, πως πάει η κατάσταση του τόπου σου;;

Ευαγγελία Άνδρος
23-03-2017 @ 05:56
::love.:: ::hug.:: ::hug.::
Κων/νος Ντζ
23-03-2017 @ 07:28
Πάρα πολύ ωραίο!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
23-03-2017 @ 20:18
ΩΡΑΙΟ !!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...... ::up.:: ::up.:: ::up.::
χωρίς λόγια
23-03-2017 @ 22:11
!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο