| |
| | Επισκέπτης |  | | |
Χτύπος στην πόρτα μου με ξύπνησε χθες βράδυ
κι όμως κανένας δεν με πρόσμενε να βγω.
Την πόρτα άνοιξα αντάμα στο σκοτάδι
κι εκείνο μ' άφησε στη νύχτα ναυαγό.
Πες μου, πού 'να βρω στ' όνειρό μου χορηγό;
Και τότε σκέφτηκα πως θα 'τανε τα χρόνια,
που ξαποσταίνουν στο κατώφλι βιαστικά
κι έπειτα φεύγουν, περιπλάνηση αιώνια
είναι (θυμήσου...) της ζωής τα δανεικά.
Σε ποιον τον ύπνο μας χρωστάμε, τελικά;
Ίσως στα ξέφρενα σκιρτήματα της νιότης,
στις παιδικές μας, αφελείς γλυκές ματιές,
στων ενηλίκων τα παιχνίδια, ματαιότης,
στων γηρατειών μας τις βαθιές παραβολές,
ή στης μετάνοιας τις χαριστικές βολές.....
Αγνώστου χτύπημα με ξύπνησε χθες βράδυ
μα ο επισκέπτης μου μετάνιωσε νωρίς...
Γοργά δραπέτευσε, χωρίς αντίο ή χάδι,
κι άφησε πίσω μια σιωπή για ν' απορείς...
Θα 'βρισκες, τάχα, δυο κουβέντες να του πεις;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
Ευαγγελία Άνδρος
31-03-2017 @ 13:19 | ::5156.:: ::hug.:: ::hug.::
Είναι μια ζωγραφιά, πολύ όμορφο. Μπράβο!!!!!!! | | Μονοχίτων
31-03-2017 @ 13:36 | Απλό και όμορφο γεμάτο εικόνες. | | errikos_rwot
31-03-2017 @ 13:45 | Ωραιότατο!!! | | **Ηώς**
31-03-2017 @ 13:53 | η τελευταία φράση το απογείωσε ::love.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομουστάκης
31-03-2017 @ 14:16 | Αγνώστου χτύπημα με ξύπνησε χθες βράδυ,
μα ο επισκέπτης μου μετάνιωσε νωρίς...
Γοργά δραπέτευσε, χωρίς αντίο ή χάδι,
κι άφησε πίσω μια σιωπή για ν' απορείς...
Θα 'βρισκες, τάχα, δυο κουβέντες να του πεις;
Όλα τα λεφτά!!!!! | | smaragdenia
31-03-2017 @ 15:30 | ΑΓΑΠΟΥΛΑ.........ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
ΣΙΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΙΧΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ....
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑΚΙ ::hug.:: | | Κων/νος Ντζ
31-03-2017 @ 19:30 | Χτύπος στην πόρτα μου με ξύπνησε χθες βράδυ,
κι όμως κανένας δεν με πρόσμενε να βγω.
Την πόρτα άνοιξα, αντάμα στο σκοτάδι
κι εκείνο μ' άφησε στη νύχτα ναυαγό.
Πες μου, πού 'να βρω στ' όνειρό μου χορηγό;
Εξαιρετικό!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
31-03-2017 @ 20:20 |
Εγώ, Αγάπη, στο πρόσωπο του 'Επισκέπτη' σου αναγνώρισα τον καιρό,που κι'εγώ τον είχα ακούσει να περνά και είχα γράψει
' Άκου! Άκου! περνα ο καιρός! Ανεβαίνει με τους χυμούς των αμπελιών,
κατεβαίνει με τα ' ύστα χαίρε'! Μη με λησμόνει! Μη με λησμόνει!
Μπαίνει στα σπίτια, στους κοιτώνες σας και ναυαγεί στις κούνιες των μωρών'
Έξοχη η δημιουργία σου...και σπαρακτικός διαλογισμός πάνω στο νόημα της ύπαρξής μας!
::angel.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Άηχος
31-03-2017 @ 22:15 | Ένα εξαιρετικό ποίημα και μια καταπληκτική γραφή.
Ένα ποίημα που με την τεχνική του και την θεματολογία του
σε συναρπάζει!!
Συγχαρητήρια!!!
| | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
31-03-2017 @ 23:50 | Ασφαλώς με το φίλο Άηχο, με κάλυψε απόλυτα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | πανσελινος
02-04-2017 @ 20:59 | Και τότε σκέφτηκα πως θα 'τανε τα χρόνια,
που ξαποσταίνουν στο κατώφλι βιαστικά
κι έπειτα φεύγουν, περιπλάνηση αιώνια
είναι (θυμήσου...) της ζωής τα δανεικά.
Σε ποιον τον ύπνο μας χρωστάμε, τελικά; ::yes.:: ::theos.:: ::rock.:: | | Κοσμάς Δ.
19-07-2017 @ 22:38 | Παρα πολύ ωραίο!!!
Έχει φαντασία και μία ανήσυχη σκέψη που σε προτρέπει να το ξαναδιαβάσεις!!!
Συγχαρητήρια Αγάπη!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
