| |
Βαρύ σεντόνι οι στεναγμοί
πέφτει και με σκεπάζει,
μονόδρομος τα λάθη μου
που πουθενά δεν βγάζει.
Τον νου μου βασανίζουνε
ένα βουνό οι τύψεις.
Θεέ μου ΄σχώρα με,
δεν ήθελα, να γέμιζα
τα μάτια σου με θλίψεις.
Όλη μου η ύπαρξη σε μια
άσχημη σκέψη αντιδρά,
να μην ανήκω στης ζωής σου
τα περασμένα, τα παλιά.
Στ΄ αυτιά μου
τα τελευταία λόγια σου
ακόμη αντιλαλούνε ...
Μου ΄ λεγες πως σου ΄κανα κακό,
πως σ΄έχω βαθιά πληγώσει,
πως την ψυχή και την καρδιά
στην έχω χαρακώσει.
Πως ψάχνεις τρόπο για να βρεις,
πως να με τιμωρήσεις,
πιστόλι θα ΄βρισκες, θα ΄ρχοσουνα
ευχάριστα, για να με καθαρίσεις.
Μου φώναζες πως άλλο
πια δεν μ΄ αγαπάς,
μου ΄λεγες να μην
σου ζητώ συγνώμη,
πως ότι κι αν σου ΄λεγα
δεν θα σου άλλαζα
με τίποτα την γνώμη.
Για το κακό που σου ΄κανα
πως μ΄ άξιζε αγχόνη.
Άδικα απόψε καρτερώ,
όλα ετούτα σκέφτομαι
κι ο ύπνος δεν ζυγώνει.
Μόνο την δόλια μου καρδιά
ολημερίς κι oλονυχτίς
την μαστιγώνουν πόνοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
