| |
Ανυποχώρητα, ψέματα αφόρητα
βολιδοσκόπησαν τις ιαχές
ρήγμα οι πυλώνες σου, και στους αιώνες σου
ψάχνεις του έρωτα τις ενοχές,
κι είπα γι’ αντίδοτο, γράμμα ανεπίδοτο
σου στέλνω ως να ‘ρθουνε οι ανατολές,
γράφω: Μελέτα το, κι ύστερα πέτα το
θαρθούν στις πύλες μας εχθρού φυλές
Κύματα ανήθικα, πηγές που πλύθηκα
νύχτα αναβλύζανε νερό χιονιά
παιδιά απροσάρμοστα, φιλιά μου ανάρμοστα
με ζωγραφίσατε στην παγωνιά,
ψευτιές κι απόστημα, της νύχτας πρόστιμα
μας επιβάλλανε τρελές γριές
κι είπαν στην πύλη μας, σαν φτάσουν φίλοι μας
να προσκυνήσουμε νέγρες θεές
Μας πετροβόλησαν, κι αγκυροβόλησαν
στ’ άγια λιμάνια μας νέες γενιές
που είπαν : «στα βάθη μας, μη παν τα λάθη μας
και μας κυκλώσουνε οι παγωνιές»,
μες στα πελάγη μας , μας είδαν οι άγιοι μας
ν’ ανοίγουμε έρωτα λευκά πανιά
μα μπόρα ύαινα, στέλνει με τρίαινα
καημού φουρτούνιασμα, και λησμονιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
